Kościół Ducha Św. w Łowiczu, miejsce chrztu bł. Bolesławy
Błogosławiona Maria Bolesława Lament, założycielka Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny urodziła się w Łowiczu 3 lipca 1862 r. Pochodziła z głęboko religijnej rodziny rzemieślniczej. Była najstarszą z ośmiorga rodzeństwa. Swoją edukację rozpoczęła od ukończenia szkoły elementarnej i progimnazjum w Łowiczu, a następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie uczyła się krawiectwa. Po powrocie do rodzinnego miasta, wraz ze swoją siostrą, otworzyła pracownię krawiecką.
Całe jej młode życie przepełniała troska o głęboką wieź z Bogiem. Podczas jednych z rekolekcji uświadomiła sobie wezwanie do szczególnej służby Bożej. W 1884 r. wstąpiła do Zgromadzenia Rodziny Maryi w Warszawie. W Zgromadzeniu pracowała jako instruktorka krawiectwa oraz nauczycielka i wychowawczyni. Jednak po kilku latach , nie złożywszy ślubów wieczystych, za radą spowiednika wystąpiła ze Zgromadzenia. Była przeświadczona, że nie zrealizuje woli Bożej pozostając w Zgromadzeniu Rodziny Maryi. Wkrótce rozpoczęła pracę na warszawskiej Pradze, słynącej w tym czasie z materialnej i duchowej nędzy. Została kierowniczką domu noclegowego dla bezdomnych. Wciąż na pierwszym miejscu stawiała życie religijne i troskę o postęp duchowy, dlatego nawiązała kontakt z o. Honoratem Koźmińskim kapucynem, dziś błogosławionym. U niego regularnie się spowiadała i odprawiała rekolekcje. Pod wpływem jego sugestii zdecydowała się wyjechać na Białoruś.
Był rok 1903. W Mohylewie, bo w tym mieście zamieszkała, Bolesława prowadziła szkołę i internat dla polskich dziewcząt. Aktywnie włączała się w życie katolickiej parafii. Świadectwo jej dobrego życia tak bardzo oddziaływało na żyjące wokół niej osoby, że jedna z kobiet, Leokadia Górczyńska, była przekonana, że Bolesława jest ukrytą siostrą zakonną. Pewnego dnia pani Leokadia poprosiła Bolesławę o przyjęcie do zgromadzenia. Gdy odkryła swoją pomyłkę poprosiła Bolesławę o przyjęcie do zgromadzenia, które dopiero założy. Niedługo potem zgłosiła się kolejna osoba, Łucja Czechowska, która również wyraziła chęć założenia klasztoru i współpracę. Bolesława wydarzenia te odczytała jako wolę Bożą i rozpoczęła starania o założenie nowego zgromadzenia. Ostatecznie, po dwóch latach starań, w październiku 1905 r., Bolesława zakłada nowe zgromadzenie, którego celem ma być troska o jedność rozłączonych chrześcijan, zwłaszcza wschodnich i umacnianie katolików w wierze. Z powodu prześladowań Kościoła na terenie Rosji, Zgromadzenie miało charakter ukryty. Siostry pracowały w trudnych i niebezpiecznych warunkach. Mimo to Zgromadzenie stale się rozwijało. Przybywało chętnych dziewcząt pragnących służyć Bogu poprzez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Powstawały nowe placówki. Siostry prowadziły szkoły, internaty i służyły Kościołowi.
Katedra w Mohylewie pocz. XX w.
Gimnazjum w Petersburgu 1908-1918
Ołtarz beatyfikacyjny